30 έτη. Χρειάστηκε να ασκηθεί το χέρι που αξιώθηκε να
αγγίξει την κορυφή του Δεσπότου.
Άπειρη συγκατάβαση του Θεού προς τον άνθρωπο. Ανθρώπινο χέρι – Σαρξ – Χους έστω και του Ιωάννου
επετράπει να αγγίξει τον πλαστουργό του σύμπαντος κόσμου.
Ακατάληπτο!
Φοβερό!
Ποια όμως στιγμή
από την ενανθρώπιση στιγμή έως την ανάληψη του δεν είναι στα αλήθεια ακατάληπτη
και τρομακτική!
Μακάριος λοιπόν και τρισμακάριος ο Ιωάννης διότι αγγίζει
εν γνώσι την Θεότητα.
Άγγιξαν άλλοι πολλοί τον Κύριον αλλά χωρίς να γνωρίζουν
ποιος είναι. Αντίθετα τον είχαν για τρενό, πλάνο και δεμονισμένο. Ο Ιωάννης
όμως σκεφτείτε Αδερφοί μου πως έννιωσε όταν για πρώτη φορά για τριάντα χρόνια
αντίκρισε το ζητούμενο της όλης ζωής του. Άκρα Αγαλλίασης αλλά και φόβος
πλησιάζει κοντά μου ο Δεσπότης.
Πως άραγε να τολμήσει να αγγίξει χέρι τον Δημιουργό του;
Πώς να νιώθει ο Ιωάννης; Έχει απέναντι του πρόσωπο προς
πρόσωπο τον ίδιο τον Θεό και το ξέρει.
Τι άλλο να ζητήσει αυτός ο άνθρωπος;
Τι Τιμή έλαβε από τον Θεό;
Και ντρέπεται ο
Ιωάννης δειλία φοβάται και τι λογικότερο;
Και τολμά να φέρει αντίρρηση.
Εσύ ήρθες σε εμένα Κύριε; Εγώ έχω ανάγκη από σένα.
Μα ο Δεσπότης όντας δεμένος με την ταπείνωση επιτρέπει το
απερίγραπτο. Κάνε αυτό που είναι να κάνεις και μη φέρνεις αντίρρηση. Χωρίς
δεύτερη σκέψη λοιπόν ο Ιωάννης απλώνει την τιμία Δεξιά του και λούζεται την
Θεότητα.
Τι να γίνεται άραγε στην ψυχή και στην καρδιά αυτή την
στιγμή στον Ιωάννη;
Όσο και να κράτησε το άγγιγμα ο Ιωάννης θα ο αισθάνεται
σε όλη την αιωνιότητα.
Η ταπείνωση του Χριστού μας κατέβασε την Θεότητα εις στα
ρείθρα του Ιορδάνου. Άγγελοι και κτίσεις εκπλάγη. Ο Θεός των πάντων και
Δημιουργός Εβαπτίζετο υπό Ανθρώπου. Ο Ιορδάνης δεν πίστευε αυτό που γινόταν και
εστράφει εις στα οπίσω. Είδε και άκουσε το παρόν της μίας και μοναδικής
αληθινής Θεότητος, της Αγίας Τριάδος. Πατήρ, Υιός και Άγιο Πνεύμα έδωσαν το
παρόν σε ένα σημείο. Πόσο να αγιάστικε τούτο το μέρος;
Η πρώτη παρουσία της Αγίας Τριάδος. Η αρχή και το
ξεκίνημα του Δόγματος μας. Η φωνή του Γεννήτορος τον Πανάγιον πνεύμα και ο
Χριστός μας ντυμένος σαν εμάς παρόν εδώ κάτω μαζί μας. Και Εβαπτίζετο ο
Δεσπότης. Κλείνει την Αγίαν του Κορυφή και βαπτίζεται. Αυτός που σκύβουν
μπροστά του όλες οι Ουράνιες και καταχθώνιες δυνάμεις σκύβει τώρα μπροστά στο
ίδιο του το Δημιούργημα.
Όχι για άλλο λόγο μα από την αγάπη του και την εσπλαχνία
του να μας επαναφέρει από την δουλεία και το σκότος του Σατανά στη Ελευθερία
και το Φως της ανεκλάλητης αιωνιότητος.
Δικαίως λοιπόν ο Κύριος μακαρίζει τον Ιωάννη. Ότι δεν
εγεννήθει άλλος μεγαλύτερος από αυτόν . Δικαίως λοιπόν και άξια η θέση του
πάντα δίπλα του στον Χριστό. Άλλη μια απόδειξη ότι όποιος ακολουθεί πιστά τον
Χριστό δεν αναπαύεται στην Γη και στα μάταια αυτής αλλά μέχρι Θανάτου δίδωμεν
ομολογία πίστεως και ιδού ο Ιωάννης μας δείχνει συνεχώς την αποκομμένη κεφαλί
του. Ζητούμενοι βεβαίως από το τρισκατάρατο εκείνο γύναιο και τον άνανδρο και
δειλό Ηρώδη που φοβόντας μη χάσει την υπόληψη του έχασε δια παντός και δυστυχώς
την ψυχή του.
Έτσι λοιπόν επικαλούμεθα τις Πρεσβείες του Τιμίου
Προδρόμου προς τον Τριαδικό Θεό. Εφόσον έχει ασφαλώς μεγάλη παρρησία προς
αυτόν. Να μας ελεήσει και να νιώθουμε συνεχώς την παρουσία του Θεού στην ζωή
μας και να μας δίνει πάντα και παντού πνεύμα θάρρους και ομολογίας μη τοιχόν
και ακούσουμε εις στον φοβερόν κρητήριον τα λόγια που θα λεχθούν για τους
εχθρούς του Χριστού. Μη γένοιτο Αδελφοί μου.
Πρέσβειες του Τιμίου Προδρόμου και Προφήτου σου και
Βαπτιστά Ιωάννη Κύριε Ελέησον και Σώσον υμάς.
Αμήν
Μοναχός Θεοφάνης - Αρθρογράφος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου