Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *

Κυριακή 8 Σεπτεμβρίου 2013

Περί σιωπῆς












Το να σιωπάς είναι πράγματι αποτέλεσμα και καρπός βασιλικής και ευγενικής παιδείας. Αυτός που έμαθε να σιωπά, αυτός έμαθε και να μιλάει. Γιατί η σιωπή είναι προϊόν σύνεσης όχι μικρότερης από το να μιλάει κανείς συνετά.
Έτσι λοιπόν αυτός που δεν ξέρει να σιωπά, ούτε να συζητάει μπορεί. Για τον νέο μάλιστα, η σιωπή δημιουργεί περιβάλλον ασφαλές΄ και μάλιστα όταν ακούει τον άλλον και δεν ταράζεται ούτε αντιμιλάει με άπρεπα λόγια.
Ακόμη κι αν τα λόγια που ακούει δεν του πολυαρέσουν, να τα ανέχεται και να περιμένει να σταματήσει ο συνομιλητής του. Ούτε αμέσως να προβάλλει την αντίρρησή του, αλλά, όπως λέει ο Αισχίνης, να του αφήνει χρόνο, μήπως και θέλει να προσθέσει κάτι ακόμη στα λεγόμενά του ο άλλος, ή κάτι να διορθώσει ή να αφαιρέσει από μόνος του.
Αυτοί δε που αμέσως διακόπτουν, ούτε ακούν ούτε ακούγονται, μιλούν σ’ αυτούς που ταυτόχρονα μιλούν κι έτσι καταλήγουν να φέρονται άσχημα (Πλούταρχος).Η σιγή είναι μητέρα τής προσοχής, κρίκος τής πύλης τού ουρανού, κλειδί τού Παραδείσου» (Ιωάννης της Κλί­μακας).
Η σιγή είναι ένδειξη σωφροσύνης’ ωστόσο, αυτή, από μόνη της, δεν μπορεί να φέρει τη μεταμέλεια. Ακόμη κι αυτούς που δεν έχουν παιδεία, η σιωπή τους μεταμορφώνει σε φρόνιμους και σεμνούς.
Είναι αγαθό το να σιωπάς, παρά να μιλάς και μακάριος αυτός που έχει βρει και κρατήσει αυτό το κλειδί. Είναι καλύτερος αυτός που σιωπά απ’ αυτόν που μιλάει, ακόμη κι αν μιλάει σωστά. Όταν η γυναίκα σιωπά, φορά το καλύτερο στολίδι. Μάθε να σωπαίνεις καθότι αυτό είναι καλύτερο από το να μιλάς.
«Η παροιμία λέει ότι η σιωπή είναι ακίνδυνος έπαινος. Αυτός που φυλάει το στόμα του, διατηρεί την ψυχή του μακριά από θλίψεις. Από στόμα κλειστό μόνο αγαθά προκύπτουν. Ο σιωπηλός και νοήμων αξιώνεται πολλών τιμών. Υπάρχει αυτός που μιλάει και δεν είναι αρεστός.
Και υπάρχει κάποιος που σιωπά και βρίσκεται σοφός» (Σειράχ). «Μίλησε αν έχεις κάτι καλύτερο να πεις από το να σιωπήσεις. Αγάπα την ησυχία΄ εκεί η σιγή είναι καλύτερη από τον λόγο» (Γρηγόριος ο Θεολόγος).
Το να σωπαίνεις, δεν προκαλεί ούτε δίψα, ούτε λύπη, ούτε πόνο. Απ’ αυτούς που σιώπησαν, κανείς δεν μετάνιωσε. Απ’ αυτούς που μίλησαν πάρα πολλοί το μετάνιωσαν. Το να συγκρατεί κανείς τη γλώσσα του είναι τιμητικό και για τον γέρο και για τον νέο.
Για τα λόγια σου φτιάξε ζυγαριά και μέτρο και για το στόμα σου θύρα που θα το κρατά κλειστό. Αν έχεις κάποιο λόγο συνετό να πεις, αποκρίσου στον πλησίον σου΄ αν όχι, κλείσε καλύτερα το στόμα σου με το χέρι σου. Ο Σολομών ευχόταν στον Θεό να βάλει φίμωτρο στο στόμα του και να σφραγίσει τα χείλη του.
Ο Δαυίδ ζητούσε «φυλακήν τω στόματι αυτού και θύραν περιοχής περί τα χείλη του».
Η σιγή τής γλώσσας είναι σαν το δένδρο τής ζωής΄ αυτός δε που τη διατηρεί, γεμίζει με Άγιο Πνεύμα΄ ο θάνατος και η ζωή είναι στο χέρι τής γλώσσας΄ αυτοί δε που την εξουσιάζουν, απολαμβάνουν τους καρπούς της.
Είναι πολύ καλή η σιωπή που διατηρείται όταν πρέπει΄ τίποτα άλλο δεν είναι παρά μητέρα σοφότατων λογισμών. Το αγαθό πνεύμα αποφεύγει την πολυλογία.
(Από το βιβλίο «Γνώθι σαυτόν», Εκδόσεις «ΑΘΩΣ»)
alopsis.gr






Θεοφάνης  Μοναχός  -  Αρθρογράφος  




Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου - Νικήσιανη Καβάλας

ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 8 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ




15







(᾿Ιωάν. γ´ 13-17) - Προ της Υψώσεως

Είπεν ο Κύριος· Ουδείς αναβέβηκεν εις τον ουρανόν ει μη ο εκ του ουρανού καταβάς, ο Υιός του ανθρώπου ο ων εν τω ουρανώ.Καί καθώς Μωϋσής ύψωσε τον όφιν εν τη ερήμω, ούτως υψωθήναι δεί τον Υιόν του ανθρώπου, ίνα πας ο πιστεύων εις αυτόν μη απόληται, αλλ᾿ έχη ζωήν αιώνιον.
Ούτω γαρ ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε τον Υιόν αυτού τον μονογενή έδωκεν, ίνα πας ο πιστεύων εις αυτόν μη απόληται, αλλ᾿ έχη ζωήν αιώνιον. 
Ου γαρ απέστειλεν ο Θεός τον Υιόν αυτού εις τον κόσμον ίνα κρίνη τον κόσμον, αλλ᾿ ίνα σωθή ο κόσμος δι᾿ αυτού.



Απόδοση στη νεοελληνική:


Είπε ο Κύριος· «Κανένας δεν ανέβηκε στον ουρανό παρά μόνο ο Υιός του ᾿Ανθρώπου, που κατέβηκε από τον ουρανό, και που είναι στον ουρανό. ῞Οπως ο Μωυσής ύψωσε το χάλκινο φίδι στην έρημο, έτσι πρέπει να υψωθεί ο Υιός του ᾿Ανθρώπου,ώστε όποιος πιστεύει σ’ αυτόν να μη χαθεί αλλά να ζήσει αιώνια. 
Τόσο πολύ αγάπησε ο Θεός τον κόσμο, ώστε παρέδωσε στον θάνατο τον μονογενή του Υιό, για να μη χαθεί όποιος πιστεύει σ’ αυτόν αλλά να έχει ζωή αιώνια.
Γιατί, ο Θεός δεν έστειλε τον Υιό του στον κόσμο για να καταδικάσει τον κόσμο, αλλά για να σωθεί ο κόσμος δι’ αυτού». 









Θεοφάνης Μοναχός  -  Αρθρογράφος  




Σάββατο 7 Σεπτεμβρίου 2013

ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ




15




Γιορτάζουμε σήμερα 8 Σεπτεμβρίου, ημέρα της Γεννήσεως της Υπεραγίας Θεοτόκου.

Οι γονείς της Υπεραγίας Θεοτόκου, ονομάζονταν Ιωακείμ και Άννα. Επειδή ο Άγιος Ιωακείμ και η Αγία Άννα ήταν άτεκνοι διότι η Άννα ήταν στείρα, παρακαλούσαν για πολλά χρόνια το Θεό να τους χαρίσει ένα παιδί, με την υπόσχεση ότι το παιδί που θα γεννηθεί, θα το αφιερώσουν σε Αυτόν.
Ύστερα από πολλές προσευχές πολλών χρόνων, ο λόγος της προσευχής τους εισακούστηκε από τον Παντοδύναμο και έτσι έστειλε τον Αρχάγγελο Γαβριήλ να Της ανακοινώσει ότι θα συλλάβει και θα γεννήσει «Παιδί Άγιο». Πράγματι, η Αγία Άννα συνέλαβε, και γέννησε τη Βασίλισσα του κόσμου. Η Εκκλησία μας εορτάζει το γεγονός αυτό της συλλήψεως στις 9 Δεκεμβρίου.
Έτσι, λοιπόν, έγινε η σύλληψη και γεννήθηκε η Υπεραγία Θεοτόκος. Γεννήθηκε σε εννέα μήνες και ναι μεν ήταν καρπός της υποσχέσεως του Θεού, αλλά έγινε με σπέρμα ανδρός, με τη συνεύρεση των γονέων Της.
Μόνο ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός γεννήθηκε από την Παναγία μας  με τρόπο ανέκφραστο και ανερμήνευτο, όπως Εκείνος μόνο γνωρίζει, χωρίς να υπάρχει το σαρκικό θέλημα.
Σύμφωνα με την παράδοση, η Παναγία γεννήθηκε στην Ιερουσαλήμ. Μάλιστα οι πατέρες της αγιοταφικής αδελφότητας δείχνουν στους προσκυνητές τον τόπο γέννησης της Θεοτόκου, που βρίσκεται κοντά στην προβατική κολυμβήθρα. Ονομάστηκε Μαριάμ που σημαίνει Κυρία, Ελπίδα. Όταν η Κυρία Θεοτόκος έφτασε στην ηλικία των τριών ετών, Την πήγαν οι γονείς Της (σύμφωνα με την υπόσχεσή τους στον Θεό) στο Ναό, και την παρέδωσαν στους ιερείς.
Σύμφωνα με το έθιμο, τη συνόδευσαν λαμπαδοφορούσες «παρθέναι των Εβραίων». Αφού Την παρέλαβε ο ιερέας και Προφήτης Ζαχαρίας, πατέρας του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου, κινούμενος από τη Θεία Χάρη,Την οδήγησε στο εσωτερικό και Αγιώτερο μέρος του Ναού, στα Άγια των Αγίων.
Εκεί έζησε δώδεκα χρόνια και αξιωνόταν καθημερινά να ζει και να υποδέχεται Θείες φανερώσεις, ενώ ο Αρχάγγελος Γαβριήλ Της έφερνε συνεχώς Ουράνια τροφή.  Έτσι, ζώντας μέσα στο χώρο της Αγιότητας, ετοιμαζόταν ο «έμψυχος ναός εις κατοίκησιν του Κυρίου».

Εύχομαι η Γέννηση της Υπεραγίας Θεοτόκου να φέρει στις καρδιές μας το φως ώστε να βλέπουμε το σωστό από το λάθος, το καλό από το κακό, και την αλήθεια από το ψέμα. Χρόνια πολλά σε όλους!!!



          Απολυτίκιο:



                                                                 Ήχος δ'.


Η γέννησίς σου Θεοτόκε, χαράν εμήνυσε πάση τη οικουμένη, εκ σού γαρ ανέτειλεν ο Ήλιος της δικαιοσύνης, Χριστός ο Θεός ημών, και λύσας την κατάραν, έδωκε την ευλογίαν, και καταργήσας τον θάνατον, εδωρήσατο ημίν ζωήν την αιώνιον.












Θεοφάνης  Μοναχός  -  Αρθρογράφος  



TΟ ΄΄ΜΥΣΤΙΚΟ΄΄ ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΣΑΚΟΥΣΤΕΙ Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΣΟΥ




alt





- Θέλεις ν’ ακούει παρευθύς ο Θεός την προσευχή σου, αδερφέ;

Λέγει ο αββάς Ζήνων:
- Σαν σηκώνεις τα χέρια σου στον ουρανό, προσευχήσου πρώτα απ’ όλα, με την καρδιά σου για τους εχθρούς σου και ο Θεός θα σου δώσει γρήγορα ό,τι άλλο του ζητήσεις.





Ο  Μοναχός  Θεοφάνης  -  Αρθρογράφος  



Τετάρτη 4 Σεπτεμβρίου 2013

Η εκπλήρωση της Προφητείας, αρχή της Σωτηρίας











 Ξεκινά την 01η Σεπτεμβρίου το νέο Εκκλησιαστικό έτος των Ορθοδόξων Χριστιανών και η Εκκλησία ούσα ουράνιο επί της γης πνευματοφόρο καθίδρυμα παρουσιάζει, μέσα από τον λόγο του Ευαγγελιστή Λουκά το γεγονός της ενάρξεως του σωστικού έργου που πρόκειται να επιτελέσει ο Υιός του Θεού για το ανθρώπινο γένος. Ο Ιησούς, έχοντας ήδη ολοκληρώσει την προπαρασκευαστική περίοδο με το Βάπτισμα στον Ιορδάνη, με τη σαρανταήμερο και ολονύκτια νηστεία και προσευχή στην έρημο αλλά και με την αποφυγή των πειρασμών από τον διάβολο, πορεύεται προς την Γαλιλαία και κυρίως προς την γενέτειρά του Ναζαρέτ.
    
Εκεί, την ημέρα του Σαββάτου, δηλαδή την πρώτη ημέρα της εβραϊκής εβδομάδος πηγαίνει κατά το έθος στην Συναγωγή προκειμένου να προσευχηθεί. Αφού σηκώθηκε από τη θέση του, διαβάζει μια προφητική περικοπή από το βιβλίο του Ησαΐα, στην οποία γίνεται λόγος για την έλευση του Μεσσία και το έργο που μέλλει Εκείνος να επιτελέσει. Και ποιο είναι αυτό; Η σωτηρία των ανθρώπων, ο ευαγγελισμός των ψυχικά πτωχών, η θεραπεία των «συντετριμμένων τη καρδία», η άφεση των αιχμαλώτων από την αμαρτία και των πνευματικά τυφλών η ανάβλεψη, «κηρύξαι ενιαυτόν Κυρίου δεκτόν», να κηρύξει και να αναγγείλει την έναρξη της νέας περιόδου η οποία είναι αρεστή στο Θεό και επιθυμητή στους ανθρώπους. Και κλείνοντας το βιβλίο, ο Ιησούς ξεκινά την ερμηνεία της περικοπής ομολογώντας την αλήθεια: ότι σήμερα πραγματοποιείται και επαληθεύεται η προφητεία. Η σωτηρία του ανθρώπου είναι πια πραγματικό γεγονός το οποίο θα κορυφωθεί στο Σταυρό του Μαρτυρίου και θα ολοκληρωθεί με την τριήμερο Ανάστασή Του.
    Χαρμόσυνο μήνυμα λοιπόν μας φέρνει ο Χριστός με την έναρξη του νέου Εκκλησιαστικού έτους. Μήνυμα ελπίδας, αγάπης, προσφοράς, ελευθερίας, λύτρωσης, θεραπείας, σωτηρίας. 
  Ο Ευαγγελιστής Λουκάς υπενθυμίζει και σε μας, τους σύγχρονους Ορθοδόξους Χριστιανούς, ότι παρά το γεγονός της μάταιης παραμονής και προσμονής μας στα πρόσκαιρα και εφήμερα επίγεια αγαθά, όπως μας προσφέρονται μέσα από την σύγχρονη τεχνολογία, αυτό το δημιούργημα του ανθρώπου, που κατακερματίζει την υπόστασή του και την καθιστά υπόδουλη των απρόσωπων και απολύτων αριθμών, ότι παρά την εγωιστική και επίμονη επιδίωξη μας για όλο και περισσότερο υλικό πλουτισμό, ότι παρά την δίχως άλλο εκφύλιση των ηθών και την διακαώς επιθυμία εξάλειψης των εθίμων και παραδόσεων, της πίστεως μας και όλων εκείνων των στοιχείων που συνθέτουν την ψυχοσωματική μας υπόσταση, ότι παρά το γεγονός της εκούσιας πνευματικής μας τύφλωσης και της απομακρύνσεώς μας από την αμαρτία, την φθορά και το θάνατο δίχως την παραμικρή προσπάθεια, μας υπενθυμίζει λοιπόν ο Ευαγγελιστής, η Εκκλησία, ότι η προφητεία πληρώθηκε, επαληθεύτηκε, πραγματοποιήθηκε. Μας υπενθυμίζει ότι μπορούμε να αποστρέψουμε το πρόσωπό μας από όλα τα προαναφερθέντα και να το στρέψουμε εκεί που δεν υπάρχει πόνος αλλά αιώνια αγαλλίαση, εκεί που δεν υπάρχει σκοτάδι που μας καθιστά τυφλούς αλλά φως καθαρό και υπέρλαμπρο, εκεί που δεν υπάρχει αιχμαλωσία αλλά αιώνια λύτρωση και ελευθερία, εκεί που δεν υπάρχει φθορά και θάνατος αλλά πραγματική, όντως ολοκλήρωση και ζωή, δηλαδή εκεί που υπάρχει ο Ζωοδότης, Σταυρωθής, Αναστάς, Λυτρωτής και Σωτήρας Χριστός.
    Με την ανατολή του νέου Εκκλησιαστικού Ενιαυτού, ας αποποιηθούμε «τον παλαιόν άνθρωπον, τον φθειρόμενον» και ας «ενδυθούμε τον νέον, τον ανακαινούμενον», έτσι ώστε να γίνουμε «σύμφυτοι τω ομοιώματι του θανάτου αλλά και της Αναστάσεως» του Χριστού, πορευόμενοι πλέον από το «κατ’ εικόνα» στο «καθ’ ομοίωσιν».








 Μοναχός  Θεοφάνης  -  Αρθρογράφος  








Μήνυμα του Καθηγουμένου επί την Εορτή της Αποτομής της Τιμίας κεφαλής του Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου









30 έτη. Χρειάστηκε να ασκηθεί το χέρι που αξιώθηκε να αγγίξει την κορυφή του Δεσπότου.
Άπειρη συγκατάβαση του Θεού προς τον άνθρωπο. Ανθρώπινο  χέρι – Σαρξ – Χους έστω και του Ιωάννου επετράπει να αγγίξει τον πλαστουργό του σύμπαντος κόσμου.
 Ακατάληπτο! Φοβερό!
 Ποια όμως στιγμή από την ενανθρώπιση στιγμή έως την ανάληψη του δεν είναι στα αλήθεια ακατάληπτη και τρομακτική!
Μακάριος λοιπόν και τρισμακάριος ο Ιωάννης διότι αγγίζει εν γνώσι την Θεότητα.
Άγγιξαν άλλοι πολλοί τον Κύριον αλλά χωρίς να γνωρίζουν ποιος είναι. Αντίθετα τον είχαν για τρενό, πλάνο και δεμονισμένο. Ο Ιωάννης όμως σκεφτείτε Αδερφοί μου πως έννιωσε όταν για πρώτη φορά για τριάντα χρόνια αντίκρισε το ζητούμενο της όλης ζωής του. Άκρα Αγαλλίασης αλλά και φόβος πλησιάζει κοντά μου ο Δεσπότης.
Πως άραγε να τολμήσει να αγγίξει χέρι τον Δημιουργό  του;
Πώς να νιώθει ο Ιωάννης; Έχει απέναντι του πρόσωπο προς πρόσωπο τον ίδιο τον Θεό και το ξέρει.
Τι άλλο να ζητήσει αυτός ο άνθρωπος;
Τι Τιμή έλαβε από τον Θεό;
 Και ντρέπεται ο Ιωάννης δειλία  φοβάται και τι λογικότερο;
Και τολμά να φέρει αντίρρηση.
Εσύ ήρθες σε εμένα Κύριε; Εγώ έχω ανάγκη από σένα.
Μα ο Δεσπότης όντας δεμένος με την ταπείνωση επιτρέπει το απερίγραπτο. Κάνε αυτό που είναι να κάνεις και μη φέρνεις αντίρρηση. Χωρίς δεύτερη σκέψη λοιπόν ο Ιωάννης απλώνει την τιμία Δεξιά του και λούζεται την Θεότητα.
Τι να γίνεται άραγε στην ψυχή και στην καρδιά αυτή την στιγμή στον Ιωάννη;
Όσο και να κράτησε το άγγιγμα ο Ιωάννης θα ο αισθάνεται σε όλη την αιωνιότητα.
Η ταπείνωση του Χριστού μας κατέβασε την Θεότητα εις στα ρείθρα του Ιορδάνου. Άγγελοι και κτίσεις εκπλάγη. Ο Θεός των πάντων και Δημιουργός Εβαπτίζετο υπό Ανθρώπου. Ο Ιορδάνης δεν πίστευε αυτό που γινόταν και εστράφει εις στα οπίσω. Είδε και άκουσε το παρόν της μίας και μοναδικής αληθινής Θεότητος, της Αγίας Τριάδος. Πατήρ, Υιός και Άγιο Πνεύμα έδωσαν το παρόν σε ένα σημείο. Πόσο να αγιάστικε τούτο το μέρος;
Η πρώτη παρουσία της Αγίας Τριάδος. Η αρχή και το ξεκίνημα του Δόγματος μας. Η φωνή του Γεννήτορος τον Πανάγιον πνεύμα και ο Χριστός μας ντυμένος σαν εμάς παρόν εδώ κάτω μαζί μας. Και Εβαπτίζετο ο Δεσπότης. Κλείνει την Αγίαν του Κορυφή και βαπτίζεται. Αυτός που σκύβουν μπροστά του όλες οι Ουράνιες και καταχθώνιες δυνάμεις σκύβει τώρα μπροστά στο ίδιο του το Δημιούργημα.
Όχι για άλλο λόγο μα από την αγάπη του και την εσπλαχνία του να μας επαναφέρει από την δουλεία και το σκότος του Σατανά στη Ελευθερία και το Φως της ανεκλάλητης αιωνιότητος.
Δικαίως λοιπόν ο Κύριος μακαρίζει τον Ιωάννη. Ότι δεν εγεννήθει άλλος μεγαλύτερος από αυτόν . Δικαίως λοιπόν και άξια η θέση του πάντα δίπλα του στον Χριστό. Άλλη μια απόδειξη ότι όποιος ακολουθεί πιστά τον Χριστό δεν αναπαύεται στην Γη και στα μάταια αυτής αλλά μέχρι Θανάτου δίδωμεν ομολογία πίστεως και ιδού ο Ιωάννης μας δείχνει συνεχώς την αποκομμένη κεφαλί του. Ζητούμενοι βεβαίως από το τρισκατάρατο εκείνο γύναιο και τον άνανδρο και δειλό Ηρώδη που φοβόντας μη χάσει την υπόληψη του έχασε δια παντός και δυστυχώς την ψυχή του.
Έτσι λοιπόν επικαλούμεθα τις Πρεσβείες του Τιμίου Προδρόμου προς τον Τριαδικό Θεό. Εφόσον έχει ασφαλώς μεγάλη παρρησία προς αυτόν. Να μας ελεήσει και να νιώθουμε συνεχώς την παρουσία του Θεού στην ζωή μας και να μας δίνει πάντα και παντού πνεύμα θάρρους και ομολογίας μη τοιχόν και ακούσουμε εις στον φοβερόν κρητήριον τα λόγια που θα λεχθούν για τους εχθρούς του Χριστού. Μη γένοιτο Αδελφοί μου.
Πρέσβειες του Τιμίου Προδρόμου και Προφήτου σου και Βαπτιστά Ιωάννη Κύριε Ελέησον και Σώσον υμάς.




 Αμήν







Μοναχός  Θεοφάνης  -  Αρθρογράφος  



ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 1 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ




15




(Λουκ. δ´ 16-22) - Της Ινδίκτου

Τω καιρώ εκείνω, ήλθεν ο ᾿Ιησούς εις την Ναζαρέτ, ου ην τεθραμμένος, και εισήλθε κατά το ειωθός αυτώ εν τη ημέρα των σαββάτων εις την συναγωγήν, και ανέστη αναγνώναι. Καί επεδόθη αυτώ βιβλίον ῾Ησαίου του προφήτου, και αναπτύξας το βιβλίον εύρε τον τόπον ου ην γεγραμμένον·
«Πνεύμα Κυρίου επ᾿ εμέ, ου είνεκεν έχρισέ με, ευαγγελίσασθαι πτωχοίς απέσταλκέ με, ιάσασθαι τους συντετριμμένους την καρδίαν, κηρύξαι αιχμαλώτοις άφεσιν και τυφλοίς ανάβλεψιν, αποστείλαι τεθραυσμένους εν αφέσει, κηρύξαι ενιαυτόν Κυρίου δεκτόν».
Καί πτύξας το βιβλίον αποδούς τω υπηρέτη εκάθισε· και πάντων εν τη συναγωγή οι οφθαλμοί ήσαν ατενίζοντες αυτώ. ῎Ηρξατο δε λέγειν προς αυτούς ότι σήμερον πεπλήρωται η γραφή αύτη εν τοις ωσίν υμών. Καί πάντες εμαρτύρουν αυτώ και εθαύμαζον επί τοις λόγοις της χάριτος τοις εκπορευομένοις εκ του στόματος αυτού.

Απόδοση στη νεοελληνική:

Εκείνο τον καιρό, ήρθε ο ᾿Ιησούς στη Ναζαρέτ, όπου είχε μεγαλώσει. Το Σάββατο πήγε όπως συνήθιζε στη συναγωγή και σηκώθηκε να διαβάσει τις Γραφές. Τού έδωσαν το χειρόγραφο με τα λόγια του προφήτη ῾Ησαία. 
῾Ο ᾿Ιησούς το ξετύλιξε και βρήκε το σημείο όπου ήταν γραμμένο το εξής· Το Πνεύμα του Κυρίου με κατέχει, γιατί ο Κύριος με έχρισε και μ’ έστειλε ν’ αναγγείλω το χαρμόσυνο μήνυμα στους φτωχούς, να θεραπεύσω τους συντριμμένους ψυχικά. Στούς αιχμαλώτους να κηρύξω απελευθέρωση και στους τυφλούς ότι θα βρούν το φως τους, να φέρω λευτεριά στους τσακισμένους, να αναγγείλω του καιρού τον ερχομό που ο Κύριος θα φέρει τη σωτηρία στον λαό του.
῞Υστερα τύλιξε το χειρόγραφο, το έδωσε στον υπηρέτη και κάθισε. Τα μάτια όλων στη συναγωγή ήταν προσηλωμένα πάνω του. ῎Αρχισε τότε να τους λέει· «Σήμερα βρίσκει την εκπλήρωσή της η προφητεία που μόλις ακούσατε». ῞Ολοι συμφωνούσαν μαζί του· θαύμαζαν για τα γεμάτα χάρη λόγια που έβγαιναν από το στόμα του. 






Μοναχός  Θεοφάνης  -  Αρθρογράφος  



Ο Γέροντας μας στην Ιερά Μητρόπολη Λαγκαδά στην Εορτή του Αγίου Ακακίου




Λαμπρά εορτάσθηκε η μνήμη του Αγίου Ακακίου, Επισκόπου Λητής και Ρεντίνης, εις τον ενοριακό Ναό του Αγίου Αθανασίου - Λητής, την 16η Αυγούστου ε.έ.

Της Αρχιερατικής Θείας Λειτουργίας προεξήρχε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Λαγκαδά, Λητής και Ρεντίνης κ.κ. Ιωάννης, ο οποίος χοροστάτησε και του Όρθρου, ενώ συμμετείχαν και πολλοί Ιερείς της Μητροπόλεως μας καθώς και από άλλες Μητροπόλεις με επικεφαλής τους Καθηγουμένους της Ιεράς Μονής Αγίας Τριάδος – Πέντε Βρύσεων, π. Ισσάκ Τσαπόγλου και της Ιεράς Μονής Τιμίου Προδρόμου - Νικήσιαννης π. Αθηναγόρας Ριγανάς.

Τον πανηγυρικό της ημέρας εκφώνησε ο Γενικός Αρχιερατικός Επίτροπος της Μητροπόλεως μας Αιδεσιμολογιώτατος Πρωτοπρεσβύτερος π. Αναστάσιος Παρούτογλου, ο οποίος αναφέρθηκε στον Βίο και στο Έργο του Αγίου Ακακίου, Επισκόπου Λητής και Ρεντίνης, τονίζοντας ότι ο Άγιος Ακάκιος υπήρξε ένας φωταυγής αστέρας, ο οποίος με τους αγώνες του, την ταπείνωσή και το ασκητικό του πνεύμα αναδείχθηκε, με την χάρη του Χριστού, το νέκταρ των αρετών, το πολύτιμο σκεύος των θείων δωρεών του Αγίου Πνεύματος. Ο Άγιος με την ασκητική ζωή του καταξιώθηκε να γίνει το πανευώδες αλάβαστρο της θείας ευωδίας του Παναγίου Πνεύματος και θερμότατος πρεσβευτής των ψυχών. Αναδείχθηκε άξιος υπηρέτης του Θείου Λόγου και άξιος Ποιμένας και λειτουργός των θείων Μυστηρίων. Δία τούτο και δικαίως η Ιερά Μητρόπολη μας καυχάται εν Κυρίω, ότι εποίμανεν αυτήν τιούτος άγιος Αρχιερεύς.

Κατά την διάρκεια της Αρχιερατικής Θείας Λειτουργίας, ο Σεβάσμιώτατος Ποιμενέαρχης μας κ.κ. Ιωάννης προέβει εις την Πρεσβύτερον Χειροτονία του Ιεροδιακόνου  π. Ακακίου, αδελφού της Ιεράς Μονής Αγίας Τριάδος - Πέντε Βρύσεων στο οποίο και απεύθυνε λόγους πατρικής αγάπης και νουθεσίας αναφέροντας ότι η Ιερωσύνη δεν είναι ένα απλό επάγγελμα ή ένα λειτούργημα, είναι η Τέχνη των Τεχνών και η Επιστήμη των Επιστημών όπως αναφέρει χαρακτηριστικά ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος. Το έργο του Ιερέως είναι ότι πρέπει να πάρει τον άνθρωπο μέσα από τον κόσμο, να τον προσφέρει στον Θεό και παράλληλα να τον οδηγήσει εις την Θέωση ενώ κατέληξε την ομιλία του λέγοντας ότι πρέπει να κατανοήσουμε η Αγία μας Εκκλησία έχει ως σκοπό την θεραπεία και λόγος της είναι λόγος που οδηγεί στην αφύπνιση του τρόπου ζωής και σκέψεώς μας, ενώ παράλληλα ευχήθηκε στον π. Ακάκιο, η είσοδος του εις τα Άγια των Αγίων να είναι και προάγγελος της εισόδους του εις την Βασιλεία του Θεού.

















































































Από το ιστολόγιο της Ιεράς Μητροπόλεως Λαγκαδά, Λιτής και Ρεντίνης.




Μοναχός Θεοφάνης  - Αρθρογράφος



Δευτέρα 26 Αυγούστου 2013

ΓΙΑΤΙ ΦΤΙΑΧΝΟΥΜΕ ΦΑΝΟΥΡΟΠΙΤΑ ΣΤΗΝ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΦΑΝΟΥΡΙΟΥ;




1




Προσφορά Φανουρόπιτας - Είναι ένα λαϊκό έθιμο σχετικά πρόσφατο που έχει γίνει πλέον πανελλήνιο.

Η πίτα του Αγίου Φανουρίου είναι μια νηστίσιμη πίτα που φτιάχνεται στην μνήμη του Αγίου (27/08) και προσφέρεται στους πιστούς ως ευλογία.
Σίγουρα είναι ένα έθιμο που ξεκίνησε από μια ευλαβική χειρονομία των πιστών (κυρίως από το γυναικείο φύλο και το όνομα του έχει συνδεθεί με την εύρεση απολεσθέντων
αντικειμένων αλλά και προσώπων) και δεν νομίζουμε ότι υποκρύπτει κάτι το αντικανονικό ή το άσχημο. 
Άλλωστε αν επρόκειτο για κάτι το οποίο αλλοίωνε την λατρευτική τάξη και ήταν αντίθετο με την εκκλησιαστική μας παράδοση, η εκκλησία είχε τον χρόνο και τον τρόπο να το διορθώσει και να το αποτρέψει. Βεβαίως προτιμητέο θα ήταν τα κίνητρα και οι εκδηλώσεις να ήταν περισσότερο πνευματικού χαρακτήρα αλλά στο χέρι μας είναι να έχουμε και πνευματική ωφέλεια. Μπορούμε για παράδειγμα να φτιάξουμε εμείς την πίτα και όχι να την αγοράσουμε έτοιμη, να μάθουμε το απολυτίκιο του Αγίου και τον βίο του, να συμμετέχουμε ενεργά στις ακολουθίες που γίνονται προς τιμή του Αγίου και να μην μένουμε μόνο στην προσφορά της φανουρόπιτας.
Άλλωστε ο Άγιος, αυτό είναι που θέλει από εμάς, την ειλικρινή συμμετοχή μας και την προσευχή μας, έτσι ώστε να μεσιτεύει όπως και κάθε Άγιος στον Χριστό, για την σωτηρίατης ψυχής μας και αν κάτι θέλουμε οπωσδήποτε να μας φανερώσει, αυτό ας είναι ο σωστός δρόμος που θα μας οδηγήσει στην αιώνια βασιλεία Του. Αμήν. 














ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ









Κυριακή 25 Αυγούστου 2013

ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 25 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ




(Μτθ. ιδ´ 22-34)


Τω καιρώ εκείνω, ηνάγκασεν ο ᾿Ιησούς τους μαθητάς αυτού εμβήναι εις το πλοίον και προάγειν αυτόν εις το πέραν, έως ου απολύση τους όχλους. Καί απολύσας τους όχλους ανέβη εις το όρος κατ᾿ ιδίαν προσεύξασθαι. ᾿Οψίας δε γενομένης μόνος ην εκεί. Το δε πλοίον ήδη μέσον της θαλάσσης ην, βασανιζόμενον υπό των κυμάτων· ην γαρ εναντίος ο άνεμος. Τετάρτη δε φυλακή της νυκτός απήλθε προς αυτούς ο ᾿Ιησούς περιπατών επί της θαλάσσης. Καί ιδόντες αυτόν οι μαθηταί επί την θάλασσαν περιπατούντα εταράχθησαν λέγοντες ότι φάντασμά εστι, και από του φόβου έκραξαν.
Ευθέως δε ελάλησεν αυτοίς ο ᾿Ιησούς λέγων· Θαρσείτε, εγώ ειμι· μη φοβείσθε. ᾿Αποκριθείς δε αυτώ ο Πέτρος είπε· Κύριε, ει συ ει, κέλευσόν με προς σε ελθείν επί τα ύδατα. ῾Ο δε είπεν, ᾿Ελθέ. Καί καταβάς από του πλοίου ο Πέτρος περιεπάτησεν επί τα ύδατα ελθείν προς τον ᾿Ιησούν. Βλέπων δε τον άνεμον ισχυρόν εφοβήθη, και αρξάμενος καταποντίζεσθαι έκραξε λέγων· Κύριε, σώσόν με. Ευθέως δε ο ᾿Ιησούς εκτείνας την χείρα επελάβετο αυτού και λέγει αυτώ· ᾿Ολιγόπιστε! εις τι εδίστασας; Καί εμβάντων αυτών εις το πλοίον εκόπασεν ο άνεμος· οι δε εν τω πλοίω ελθόντες προσεκύνησαν αυτώ λέγοντες· ᾿Αληθώς Θεού Υιός ει. Καί διαπεράσαντες ήλθον εις την γην Γεννησαρέτ.



Απόδοση στη νεοελληνική:



Εκείνο τον καιρό, ο ᾿Ιησούς υποχρέωσε τους μαθητές του να μπούν στο καίκι και να πάνε να τον περιμένουν στην απέναντι όχθη, ωσότου αυτός διαλύσει τα πλήθη. ᾿Αφού τους διέλυσε, ανέβηκε μόνος του στο βουνό να προσευχηθεί. ῞Οταν βράδιασε ήταν μόνος του εκεί. Στο μεταξύ το καίκι βρισκόταν κιόλας στη μέση της λίμνης και το παίδευαν τα κύματα, γιατί ήταν αντίθετος ο άνεμος. Κατά τα ξημερώματα, ήρθε ο ᾿Ιησούς κοντά τους περπατώντας πάνω στη λίμνη. Οι μαθητές, όταν τον είδαν να περπατάει πάνω στη λίμνη, τρόμαξαν· έλεγαν πως είναι φάντασμα κι έβαλαν τις φωνές από τον φόβο τους. ᾿Αμέσως όμως ο ᾿Ιησούς τους μίλησε και τους είπε· «Θάρρος! ᾿Εγώ είμαι· μη φοβάστε».
῾Ο Πέτρος του αποκρίθηκε· «Κύριε, αν είσαι εσύ, δώσε μου εντολή να έρθω κοντά σου περπατώντας στα νερά». Κι εκείνος του είπε· «῎Ελα». Κατέβηκε τότε από το πλοίο ο Πέτρος κι άρχισε να περπατάει πάνω στα νερά για να πάει στον ᾿Ιησού. Βλέποντας όμως τον ισχυρό άνεμο φοβήθηκε, κι άρχισε να καταποντίζεται· έβαλε τότε τις φωνές· «Κύριε, σώσε με!» ᾿Αμέσως ο ᾿Ιησούς άπλωσε το χέρι, τον έπιασε και του λέει· «᾿Ολιγόπιστε, γιατί σε κυρίεψε η αμφιβολία;» Καί μόλις ανέβηκαν στο καίκι κόπασε ο άνεμος. Τότε όσοι ήταν στο καίκι ήρθαν και τον προσκύνησαν λέγοντας· «᾿Αληθινά, είσαι ο Υιός του Θεού!» ᾿Αφού διασχίσανε τη λίμνη, ήρθαν στην περιοχή της Γεννησαρέτ. 





Δευτέρα 19 Αυγούστου 2013

ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 18 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ



(Μτθ. ιδ´ 14-22)

Τω καιρώ εκείνω, είδεν ο ᾿Ιησούς πολύν όχλον, και εσπλαγχνίσθη επ᾿ αυτοίς και εθεράπευσε τους αρρώστους αυτών. ᾿Οψίας δε γενομένης προσήλθον αυτώ οι μαθηταί αυτού λέγοντες· ῎Ερημός εστιν ο τόπος και η ώρα ήδη παρήλθεν· απόλυσον τους ο-χλους, ίνα απελθόντες εις τας κώμας αγοράσωσιν εαυτοίς βρώματα. ῾Ο δε ᾿Ιησούς είπεν αυτοίς· Ου χρείαν έχουσιν απελθείν· δότε αυτοίς υμείς φαγείν. Οι δε λέγουσιν αυτώ· Ουκ έχομεν ώδε ει μη πέντε άρτους και δύο ιχθύας.
῾Ο δε είπε· Φέρετέ μοι αυτούς ώδε. Καί κελεύσας τους όχλους ανακλιθήναι επί τους χόρτους, λαβών τους πέντε άρτους και τους δύο ιχθύας, αναβλέψας εις τον ουρανόν ευλόγησε, και κλάσας έδωκε τοις μαθηταίς τους άρτους, οι δε μαθηταί τοις όχλοις. Καί έφαγον πάντες και εχορτάσθησαν, και ήραν το περισσεύον των κλασμάτων δώδεκα κοφίνους πλήρεις. Οι δε εσθίοντες ήσαν άνδρες ωσεί πεντακισχίλιοι χωρίς γυναικών και παιδίων. Καί ευθέως ηνάγκασεν ο ᾿Ιησούς τους μαθητάς αυτού εμβήναι εις το πλοίον και προάγειν αυτόν εις το πέραν, έως ου απολύση τους όχλους.

Απόδοση στη νεοελληνική:


Εκείνο τον καιρό, ο ᾿Ιησούς είδε πολύν κόσμο και τους σπλαχνίστηκε, και γιάτρεψε τους αρρώστους των.῞Οταν έπεσε το δειλινό, τον πλησίασαν οι μαθητές του και του είπαν· «῾Ο τόπος είναι ερημικός, και η ώρα πιά περασμένη. Διώξε τον κόσμο να πάνε στα χωριά για ν᾿ αγοράσουν φαγητά να φάνε». ῾Ο ᾿Ιησούς όμως τους είπε· «Δεν υπάρχει λόγος να φύγουν, δώστε τους εσείς να φάνε». «Δεν έχουμε εδώ παρά πέντε ψωμιά και δύο ψάρια», του απαντούν. «Φέρτε μου τα εδώ», τους λέει.
Κι αφού πρόσταξε τον κόσμο να καθίσει για φαγητό πάνω στο χορτάρι, πήρε τα πέντε ψωμιά και τα δύο ψάρια, έστρεψε το βλέμμα του στον ουρανό, τα ευλόγησε, έκοψε τα ψωμιά σε κομμάτια και τα έδωσε στους μαθητές, και οι μαθητές στο πλήθος. ῎Εφαγαν όλοι και χόρτασαν. Καί μάζεψαν τα περισσεύματα από τα κομμάτια, δώδεκα κοφίνια γεμάτα. Αυτοί που έφαγαν ήταν περίπου πέντε χιλιάδες άντρες, χωρίς τις γυναίκες και τα παιδιά. ᾿Αμέσως ύστερα ο ᾿Ιησούς υποχρέωσε τους μαθητές του να μπούν στο καΐκι και να πάνε να τον περιμένουν στην απέναντι όχθη, ωσότου αυτός διαλύσει τα πλήθη.





Μήνυμα του Καθηγουένου της Ιεράς Μονής Τιμίου Προδρόμου Νικήσιανης επί τη ευκαιρία της Εορτής της Κοιμήσεως της Θεοτόκου


ΛΟΓΟΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΚΟΙΜΗΣΗ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ - (15 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ) 



<< Και σε μεσίτριαν έχω προς τον φιλάνθρωπο Θεόν>>.

Αυτό ακριβώς αγαπητοί αδελφοί μου είναι σήμερα το νόημα αυτής της μεγάλης εορτής. Αποκτήσαμε την μεγαλύτερη πρεσβεία από μία γυναίκα πλάι στον Παντοδύναμο Θεό. Τώρα πλέον οι προσευχές μας φτάνουν συντομότερα και με σιγουριά στον Κύριο μας, εφόσον παρακαλούμε συνεχώς την Αγία Μητέρα του, με παρακλήσεις ,δεήσεις, ύμνους και τις προσωπικές προσευχές του καθένα μας ξεχωριστά. Σαν σήμερα αγαπητοί μου αδελφοί, εορτάζουμε την μεγαλύτερη Θεομητορική εορτή Της Μητέρας του Θεού. Σαν σήμερα συμβαίνει κάτι το πολύ σπουδαίο για ολόκληρη την ανθρωπότητα. Σήμερα αδελφοί μου αποκτούμε την δική μας μεσίτρια, δίπλα στον φοβερό θρόνο του Τριαδικού Θεού. Σήμερα πλέον όλο το γένος των Χριστιανών, και όχι μόνο αποκτάει την δική του Μητέρα. Την Μητέρα όλων μας, Την Παναγία μας. Παρόλο που ένα γεγονός Θανάτου είναι πάντα λυπητερό, αυτό δεν ισχύει ούτε για την Παναγία μας, ούτε για τους Αγίους μας, αλλά και ούτε για κανέναν χριστιανό, που ζεί την σταυρό ’αναστάσιμη ζωή του ευαγγελίου. Πόσο μάλλον όταν μιλάμε για αυτήν την ίδια Μητέρα του Θεού. Έτσι λοιπόν αποκτήσαμε σήμερα αδελφοί μου ακοίμητη πρεσβεία πλάι στον Θεό. Το Άγιο όνομα της προφέρετε παγκοσμίως από όλους τους ανθρώπους. Ποιος δεν έχει ζητήσει την βοήθεια της Παναγίας? Ποιος δεν έχει ζητήσει να κάνει ένα θαύμα για εμάς? Στο παιδί μας, στον σύζυγο, στην γυναίκα, στην αρρώστια, στην εργασία, στα οικονομικά, παντού. Πάντα συνεχώς ζητούμε κάτι από την Παναγία μας.  Σε 3.500 χίλ. ονόματα ανά τον κόσμο. Άπειρες γλώσσες και ονομασίες, μία όμως σημασία. Παναγία μου βοήθα. Και δεν κάνει κάτι άλλο η ευλογημένη Παναγία από το να βοηθά και να βοηθά. Αυτήν την εορτή πανηγυρίζουμε σήμερα αδελφοί μου σε όλη την Ελλάδα, από άκρη σε άκρη. Αυτής την κοίμηση τιμούμε διότι πιστεύουμε ακλόνητα ότι η Παναγία μας Ζει, και όχι μόνο Ζει. Αλλά Ζει πλάι στην Παντοδύναμη Αγία Τριάδα. Ποιος από εμάς λοιπόν δεν χρειάζεται την βοήθεια μιας τέτοιας μεσίτριας στην ζωή του? Ποιος αδελφοί μου δεν θα χρειαστεί την χάρη της , την ώρα και της δικής μας εξόδου από αυτήν την ζωή? Υμνογράφοι της εκκλησίας της έγραψαν τα ωραιότερα τροπάρια, γραμμένα από το χέρι του Θεού για την Μητέρα του. Ολόκληρη η ζωή της Παναγίας όταν βρισκόταν εις την Γη, ήταν λουσμένη από την ταπείνωση, και την αφάνεια. Ποτέ αδελφοί μου ο Θεός δεν δόξασε την Παναγία όταν ήταν στην ζωή. Πάντα στην αφάνεια η Παναγία μας. Ακόμη και οι 4 Ευαγγελιστές δεν κάνουν λόγο για την Μητέρα του Κυρίου. Τα Ευαγγέλια την αποκρύπτουν σχεδόν τελείως και δεν κάνουν λόγο για την Μάνα που έφερε στον κόσμο, όχι άλλον αλλά τον Μέγα Θεό μας. Γνωρίζετε αδελφοί μου, γιατί ο Θεός δεν δόξασε καθόλου την Παναγία στην γή? Γιατί δεν γίνετε πουθενά λόγος γι΄ αυτήν? Διότι ήθελε όλη την Δόξα να την πάρει από τον Ίδιον τον Θεό και όχι από ανθρώπους. Την κράτησε κρυφή στην γή, για να την υψώσει με την Μετάσταση της, και να της δώσει ολοκληρωμένη τη δόξα που θα έπαιρνε στον ουρανό. Δεν θα έπρεπε όμως ούτε να επισκίαζε το Έργο του Κυρίου μας στην γη. Και έτσι την βλέπουμε σε όλα τα μαρτύρια του Υιού της, Αυτή σιωπηλή και να πονά και να οδύρεται εσωτερικώς χωρίς κραυγές και φωνές. Πάντα ταπεινή, όπως και ο ευλογημένος Κύριος μας. Αυτή λοιπόν σήμερα γίνετε και δική μας Μητέρα. Πρέπει να γίνει και δική μας Μητέρα. Και πόσο μα πόσο θλίβομαι, όταν πολλοί ανοίγουν το στόμα τους, και βρίζουν την Παναγία μας. Σκεφτείτε αδελφοί μου σε κάποιον από εμάς να έβριζαν την μητέρα του? Αμέσως γινόμαστε έξαλλοι και πολλοί δέρνονται. Σκεφτείτε λοιπόν τον Κύριο μας και τα πραγματικά σπλάχνα ελέους του, όταν ακούει χιλιάδες κάθε μέρα να βρίζουν την Αγία Μητέρα του. Τι πρέπει λοιπόν να μας κάνει? Και όμως κάνει υπομονή. Αλλά ως πότε? Κανένας ποτέ αδελφοί μου να μην ανοίξει το στόμα του και να βρίσει την Παναγία. Ανοίγει ο ίδιος το κεφάλι του και βάζει αναμμένα κάρβουνα μέσα. Ποτέ και για κανέναν λόγο να μην βλασφημούμε ούτε την Παναγία ούτε τα θεία. Μόνο ευγνωμοσύνη της αξίζει της Παναγίας μας και όχι βρίσιμο. Απέραντη ευχαριστία που εκείνα τα δύσκολα χρόνια, προστάτεψε τον Κύριο μας. Τον έκρυψε,τον ζέστανε, τον τάισε, και ας ήταν όλοι εναντίον της. Αυτή μας έφερε τον Σωτήρα του κόσμου, και τώρα είναι και η Ίδια σανίδα σωτηρίας μας. Όλοι μας βρίσκουμε παρηγοριά πλάι της. Μικρή μεγάλοι. Και να διαβάζετε αδελφοί μου και τους Χαιρετισμούς της στο σπίτι σας και κάθε μέρα αν μπορείτε διότι θα έχετε μεγάλη ευλογία. Τι να ζητήσουμε λοιπόν σήμερα από την Μητέρα του Θεού?  Άς ζητήσουμε πρώτα να φέρει την ειρήνη στις καρδιές μας, την ειρήνη του Υιού της, και μετά ας την παρακαλέσουμε να μην μας ξεχνάει και εμάς, που είμαστε μεν αμαρτωλοί, αλλά ποτέ μας δεν θα προδώσουμε τον Χριστό μας, τον Υιόν της, που ξέρει πόσο αγάπησε τον κόσμο γιατί τον αγαπάει και η Ίδια. Άς έχετε λοιπόν αδελφοί μου και ας έχουμε όλοι μας, την ευλογία Αυτής της Αγίας κόρης, που τόσο τίμησε ο Θεός, να μην μας εγκαταλείψη, ιδίως τώρα που οι καιροί είναι χειρότεροι από ποτέ, και όταν θα φύγουμε και μεις με την σειρά μας από δω, να μας κάνει την τιμή, να είναι πλάι μας, ώστε να μας πάρει από το χέρι να βαδίσουμε τα άγνωστα εκείνα μονοπάτια, που για πρώτη φορά θα βλέπει η ψυχή και θα τρέμει. Άν λοιπόν τώρα που βρισκόμαστε σε περίοδο ειρήνης δεν προετοιμαστούμε για τις δυσκολίες που ίσως να έρθουν, και δεν γίνουμε τώρα φίλοι με την Παναγία και τους Αγίους μας, πώς θα το κάνουμε όταν έρθει ο σκοτισμός του νου, και η ζωή μας δυσκολέψει περισσότερο. Με τις ευλογίες λοιπόν της Παναγίας μας να έχετε αγάπη, και πάντα να ζητάτε την βοήθεια της, με προσευχή, και όσο μπορεί ο καθένας μας, να αποκτήσει λίγο, από την ταπείνωση της ευλογημένης Αυτής κόρης. Ο Θεός μαζί σας και η Αγία Αυτού Μητέρα να σας ευλογεί.




Αμήν!







Ιωαννίδης  Αχιλλέας  -  Αρθρογράφος